Се проценува дека само околу 25 000 луѓе од населението од повеќе од една милијарда зборуваат санскрит во Индија, соопшти Универзитетот во Кембриџ. Но, тоа е светиот јазик на хиндуизмот и медиумот преку кој со векови се пренесува голем дел од индиската наука, филозофија, поезија и друга секуларна литература
Граматичкиот проблем на древниот индиски јазик што ги мачи научниците од 5 век пр.н.е., го реши студент на Универзитетот Кембриџ и може да воведе револуција во изучувањето на санскрит, најави неговиот професор. Индискиот докторанд Риши Раџпопат (27) го декодирал правилото што го учи Панини, мајстор на древниот санскрит, кој живеел пред околу две и пол илјади години.
Се проценува дека само околу 25 000 луѓе од населението од повеќе од една милијарда зборуваат санскрит во Индија, соопшти Универзитетот во Кембриџ. Но, тоа е светиот јазик на хиндуизмот и медиумот преку кој со векови се пренесува голем дел од индиската наука, филозофија, поезија и друга секуларна литература.
Граматиката на Панини, позната како Астадјаи, се потпираше на систем кој функционираше како алгоритам за претворање на стеблата и суфиксите на зборовите во граматички точни зборови и реченици. Сепак, две или повеќе правила на Панини често се применуваат истовремено, што доведува до конфликтни правила.
Панини подучуваше „метаправило“ кое традиционално научниците го толкуваат на следниов начин:
„Во случај на конфликт помеѓу две правила со еднаква сила, правилото што доаѓа подоцна по редоследот на граматиката победува“.
Сепак, ова често доведуваше до граматички неточни резултати. Раџпопат го отфрли традиционалното толкување на метарулите.
Наместо тоа, тој тврдеше дека Панини мислел дека помеѓу правилата што се применуваат на левата и десната страна на зборот, Панини сака да го избереме правилото што се применува на десната страна. Користејќи ја оваа интерпретација, Рајпопат открил дека „јазичната машина“ на Панини произведува граматички точни зборови без речиси никакви исклучоци.
Тој вели дека имал момент на еурека
Раџпопат рече дека имал „момент на еурека“ откако неговиот претпоставен во Кембриџ, професорот по санскрит Винченцо Вергиани, го советувал: „Ако решението е комплицирано, веројатно грешите“.
Тој рече:
„Имав момент на еурека во Кембриџ. По девет месеци обид да го решам овој проблем, речиси бев подготвен да се откажам, бев заглавен. Ги оставив моите книги на еден месец и само уживав во летото, пливајќи, возење велосипед, готвење, молитва и медитација. Потоа неволно се вратив на работа и за неколку минути, додека ги вртев страниците, овие обрасци почнаа да се појавуваат и сето тоа почна да има смисла. Имаше уште многу работа, но го решив најголемиот дел од загатката. Во текот на следните неколку недели бев толку возбуден што не можев да спијам и поминував часови во библиотеката, вклучително и среде ноќ, за да проверам што сум нашол и да ги решам проблемите поврзани“.
„Таа работа траеше уште две и пол години. Се надевам дека ова откритие ќе влее доверба, гордост и надеж кај студентите во Индија дека и тие можат да постигнат големи работи“, додаде тој.
Тој се надева дека сега ќе може да се внесат принципите на граматиката на Панини во компјутерите.
Професорот Верџиани рече:
„Мојот студент Риши го реши тоа – тој најде извонредно елегантно решение за проблемот што ги збунува научниците со векови. Откритието ќе направи револуција во изучувањето на санскрит во време кога интересот за јазикот е во пораст“.