Копретседателот на заедничката комисија за историски и образовни прашања Драги Ѓоргиев вели дека сепак за ова треба да се дебатира и дека не може тоа со наша одлука да го наметнеме
Во однос на несогласувањата околу терминот „заедничка историја“, Ѓоргиев вели дека бугарската страна подразбира дека станува збор за историја на еден народ, односно на бугарскиот народ која започнала кон средината на деветтиот век кога првото бугарско средновековно царство ја освојува територијата на Македонија, а дека македонскиот народ, според ставовите на најголем дел од бугарската историографија, е создаден со, како што велат, инженеринг на Комунистичката партија на Македонија и на Југославија, на Коминтерната и на Тито, што од нашата страна био одбиено
Може да се користат термините окупација, инвазија, па дури и анексија, меѓутоа не и терминот бугарска фашистичка окупација, зашто Бугарија не била фашистичка земја, профашистичка да, меѓутоа фашистичка не, вели за Радио Слободна Европа копретседателот на заедничката комисија за историски и образовни прашања Драги Ѓоргиев.
„Според мене, Бугарија не може да ја дефинираме како класична фашистичка земја, како што може да се каже за тогашна фашистичка Италија или нацистичка Германија. Ние може да ја третираме Бугарија како пронацистичка, профашистичка земја, меѓутоа Бугарија не е фашистичка земја во тоа време. Според мене, оној термин кој овде може да се користи се окупација, инвазија, па дури и анексија, затоа што овие простори би биле анектирани кон Бугарија доколку победеле силите на оската, меѓутоа не и терминот бугарска фашистичка окупација. Профашистичка да, меѓутоа фашистичка не. Бугарија не е фашистичка земја, според мене, но и според видувањата на голем број научници на запад, нема фашистичко уредување во Бугарија. Постои еден авторитарен режим на Цар Борис таму, кој го суспендира работењето на бугарското собрание, меѓутоа Бугарија нема фашистичко уредување. Постојат внатре, условно кажано, фашистички движења, кои имаат фашистички идеи во себе, меѓутоа тие не се во рамките на самата бугарска држава, во структурата на владините тела. Така што од тој аспект најсоодветно би било користењето на бугарска окупација, бугарска инвазија“,
вели Ѓоргиев, кој сепак посочува дека за ова треба да се дебатира и дека не може тоа со наша одлука да го наметнеме.
Во мај годинава ќе се навршат четири години од кога е формирана заедничката комисија, а она што е впечаток во јавноста е дека сè уште постојат сериозни несогласувања со бугарските колеги околу терминот заедничка историја.
Професорот Ѓоргиев вели дека тие подразбираат дека станува збор за историја на еден народ, односно на бугарскиот народ која започнала кон средината на деветтиот век кога првото бугарско средновековно царство ја освојува територијата на Македонија. Според нив, тогаш се случува трајна етничка хомогенизација меѓу прабугарското население кое е дојдено од исток и словенското население кое живее на овие простори, се создава бугарскиот народ и оттогаш до 1944 година, тоа е историја само на еден народ, односно на бугарскиот народ.
Што во тој контекст значи ваквиот став за македонскиот народ, Ѓоргиев вели:
„Значи македонскиот народ, според ставовите на најголем дел од бугарската историографија, е создаден со, како што велат, инженеринг на Комунистичката партија на Македонија и на Југославија, на Коминтерната и на Тито“,
појаснува тој.
Открива и дека македонските експерти во Комисијата веднаш го одбиле таквото дефинирање на синтагмата заедничка историја и дури инсистирале да се посвети посебно внимание на тој термин, да се дефинира што значи заедничка историја.
„Тој термин е употребен во Договорот во членот што зборува за историската комисија и не е дефинирано што се подразбира под таа синтагма заедничка историја и ние дојдовме во судир со колегите од Бугарија во однос на тоа“,
вели Ѓоргиев.
Меѓутоа од бугарските колеги тоа било одбиено и сега синтагмата заедничка историја останува како една од пречките во дефинирање на некои препораки, и во учебниците и за заедничко чествување, објаснува тој
Ѓоргиев вели дека засега како Комисија немале средба со премиерот Димитар Ковачевски и посочува дека во односно на договорената динамика на средби, историската комисија не може да го следи тоа темпо и да има средби секој месец, туку дека договорот е да имаат шест средби годишно.
„Минатата година беа договорени пет, значи додадовме уште една средба плус во текот на оваа година со цел да придонесеме кон динамиката на процесот на разговори со Република Бугарија и тоа е оптималното наше работење, бидејќи и меѓу средбите ние имаме многу работа во однос на усогласување на ставови, записници итн. Така што, на годишно ниво ќе имаме шест средби“,
вели Ѓоргиев за РСЕ.
Целото интервју може да го погледнете на следниот линк.