Постхумното судење на папата Формоз (891-896) сведочи за хаосот што владеел во Рим и Ватикан во 9 век. По наредба на папата Стефан VI, заколнатиот непријател на Формоз, неговото тело било ексхумирано во 897 година и облечено во папска облека, поставено на престолот за да му се суди
Мирната смрт на Бенедикт Шеснаесетти во манастир во Ватикан е во контраст со болната, насилна и понекогаш мистериозна смрт на многу од неговите претходници.
Претходникот на Бенедикт, Јован Павле Втори, почина на 2 април 2005 година во Ватикан по долго боледување, што го претвори крајот на неговиот 26-годишен понтификат во тешко искушение. По две последователни хоспитализации и трахеотомија во февруари 2005 година, состојбата на папата ненадејно се влоши на крајот на март, проследена со уринарна инфекција, сепса и срцев удар.
По трахеотомијата, тој ја изгубил способноста за говор, а кога се вратил во Ватикан на 13 март едвај промрморел само неколку збора. Јавноста потоа повеќе не го слушна, пишува Дневник.хр.
Понтификатот на некогаш силниот папа го одбележаа многу здравствени проблеми. Тој беше ослабен поради Паркинсоновата болест и последиците од тешкото ранување во обидот за атентат на турскиот екстремист Мехмет Али Агџ во 1981 година на плоштадот Свети Петар. Тој се борел и со ракот на дебелото црево и последиците од две скршеници, рамото и бутната коска.
Ненадејната смрт на Јован Павле Први
Неговиот претходник Јован Павле Први, „насмеаниот папа“, е еден од папите со најкраток понтификат во историјата. Избран во август 1978 година на 65-годишна возраст, тој почина 33 дена подоцна, веројатно од срцев удар, иако не беше извршена обдукција за да се утврди причината за смртта.
Имаше многу шпекулации дека папата можеби е убиен затоа што сакал да ги доведе во ред финансиите на црквата, особено проневерата на монсињор Пол Марцинкус, тогашен шеф на Ватиканската банка, кој беше осомничен за врски со мафијата. Ниту една официјална истрага не ги потврди тие сомнежи.
Мистериозната смрт на Александар Шести Борџија
Нашироко се шпекулираше и за смртта на Александар Шести, кој беше папа од 1492 до 1503 година. По вечерата со својот син Цезар, и двајцата биле погодени од треска. По неколку дена тешко боледување, многу помладиот Цезар успеа да се извлече, но 72-годишниот папа не.
Првата теорија беше дека станува збор за маларија, болест која владеела со Рим во тоа време, втората дека биле отруени. Јохан Бурхард, близок соработник на Александар, рече:
„Неговото тело беше толку отечено што не можевме да го ставиме во ковчегот што го наменивме за него. По првпат телото беше завиткано во тепих“.
Формоз, ексхумиран за да му се суди
Постхумното судење на папата Формоз (891-896) сведочи за хаосот што владеел во Рим и Ватикан во 9 век. По наредба на папата Стефан VI, заколнатиот непријател на Формоз, неговото тело било ексхумирано во 897 година и облечено во папска облека, поставено на престолот за да му се суди. Пресудата беше дека покојникот не е достоен за понтификат. Сите негови акти и одлуки беа прогласени за ништовни. Потоа го фрлиле неговото тело во Тибар.
Чекан по челото
Ватиканскиот протокол ја детализира постапката во случај на смрт на папата. Камерленго, кардиналот кој раководи со секојдневните работи на Ватикан до изборот на нов папа, традиционално ја потврди смртта на поглаварот на Католичката црква.
Тоа го правел така што три пати го чукал по челото со мал сребрен чекан и го нарекувал со неговото лично име. Ако немало одговор, папата бил мртов. Оваа традиција не се применува од смртта на Иван XXIII. Во 1963 година и во модерното време смртта на папата ја утврдуваат лекарите.