Ние во декларацијата зборуваме за стандарден јазик, оној што е официјален и на кој што се пишуваат сите документи не само внатре во земјата, туку и надвор, вели Спасов
За професорот на Филолошкиот факултет и претседател на Советот за македонски јазик, Људмил Спасов нема ништо спорно во унилатералната изјава за македонскиот јазик што Владата денес ја достави до ЕУ. Во изјава за Дојче Веле Спасов вели дека унилатералната изјава го дефинира стандардниот литературен македонски јазик.
„Овде се работи за стандардниот литературен јазик во македонската декларација. Тој јазик уште од времето на Мисирков, потоа Конески и потоа Комисијата за јазик и правопис е стандардизиран врз основа на следните говори: Битола, Велес, Прилеп и Кичево. Тој јазик се темели на нив“,
вели професорот Спасов.
По објавувањето на изјавата, во дел од медиумите и на социјалните мрежи се појавија бројни критики и коментари дека со неа се негираат дијалектите на македонскиот јазик што се зборуваат надвор од територијата на Северна Македонија.
Во врска со ова тврдење, Спасов вели дека нема само добронамерни забелешки туку и спротивставување на интеграцијата на државата во ЕУ.
Во Унилатералната изјава на македонски јазик се наведува дека литературниот македонски јазик е кодифициран во 1945 година.
„Согласно сознанијата утврдени со акти, широко прифатените теории и емпириските истражувања на современата светска славистика и лингвистичката наука, македонскиот јазик има свој јазичен, просторен и временски континуитет. Овој континуитет се заснова на специфичниот развој на дијалектите што се во неговата основа и биле распространети на територијата на денешна Република Северна Македонија. Македонскиот јазик се определува како словенски јазик, кој се наоѓа во јужнословенската група јазици, кој низ вековите растел, се развивал и се издигнал во наддијалектен, национален стандарден јазик на македонскиот народ“,
се додава во Унилатералната изјава.
Професорот Спасов вели дека ваквата дефиниција е на линија со граматиката на Блаже Конески од 1952 година со која се стандардизира јазикот, како и на Правописот издаден во 1945 година.
„Целата активност која се развива во втората половина на 19 век, преку Цепенков, Шапкарев и други се заснова врз западното наречје. Мисирков е исклучително јасен кога вели: Македонците од западна, северна, источна и јужна Македонија кога ќе си ги подадат рацете тие ќе се вкрстат околу Битола и Прилеп. Ние во декларацијата зборуваме за стандарден јазик, оној што е официјален и на кој што се пишуваат сите документи не само внатре во земјата, туку и надвор“,
додава Спасов.
Професорот Спасов вели дека треба да се прави разлика меѓу стандардизиран литературен јазик и македонско јазично подрачје.
„Второто се простира и надвор од границите на Северна Македонија и тоа се докажува со научни, историски, социолошки и други факти“,
нагласува Спасов.